Clearly, Amata, while an affable person, is also frank. She has many stories to share and is not shy to express her feelings and ideas. Looking into her dark eyes, I could see a strong sense of independence and willfulness. The fashion industry is full of untruths, Amata admitted, and a person around the industry sometimes insults human intelligence by talking and dramatising the same old things.

Almost two million people follow you, and many of them see you as an influencer, who is your influencer or I do, I asked – wondering if an influencer needs an influencer? “My influencers are Samruay in Buri Ram province, Ko in Surin province, Kong at The Cloud who is an environmental crusader and Kob at Big Tree Foundation who is a guardian of every single tree in the city,” says Amata. “My influencers and idols are ordinary people, a common man and woman, who contribute extraordinary work to a community.”

Pearypie gave me a full body twist, and I needed a high dose of caffeine to handle her spin. In this case, a double shot espresso would do.

If you follow Pearypie’s IG feed or Facebook lately, you might realise that Pearypie does not feed beauty video clips any more. She found a new thrill in traditional Thai fabrics. This beauty influencer has transformed herself into a fashionista. While many Thais find their traditional and ethnic textile uninspiring, Pearypie finds them cool and chic.

“I got a piece of silk a few years ago as a gift for my beauty workshop at Khon Kaen University. The lecturer kept telling me how expensive and luxurious Khon Kaen silk was, and I doubted it, maybe it was an overstatement,” recalled Pearypie. With no better idea of what to do with that piece of silk, Pearypie tailored her clothing and packed it for a Dior fashion show in Paris. It was silk, burgundy-pink with geometric patterns, a classic blouse with Mandarin collar, winged shoulders and long sleeves. Pearypie put it on with her denim jeans to make a statement for Khon Kaen silk in Paris.

“People from Dior gave me a thumbs up, and they asked where I got such a beautiful fabric to make my blouse,” said Pearypie. “Wow! Our traditional textiles can be super cool and extremely good if we make it right.”

After a trip to Paris, Pearypie gravitated to a new passion – traditional Thai fabrics. She often travels across the country scouring for material for her custom-made designs. Following the threads of textiles to local looms around Thailand, Pearypie came across equally beautiful people in her eyes who have dedicated their craftsmanship for the sustainable and lasting beauty of Thai fabrics.

“In Buri Ram province, I met Auntie Samruay, who took me to gather volcanic stone in the wood, and she even taught me about sustainability. In Udon Thaini, I found out that local people dye their clothes using water lily flowers,” said Pearypie. “As a makeup artist, I deal with colours and pigments all the time – but they’re chemicals. The local people taught me to source pigments from nature. They really took me out of my comfort zone. They’re my influencers.”

Pearypie demystifies the “traditional textile makes boring dress” idea with her stylish designs that fit into the modern lifestyle. She wore her custom-made outfits and took some photos at iconic landmarks and travel destinations, such as Petra caves in Jordan, the Pink Palace in India’s Jaipur and the Louvre Museum in Paris.

Pearypie posted her photos with these outfits in her social media networks, and followers take their hats off to her for the creativity.

“I want to create a new fashion for traditional Thai fabric. I want to make it cool,” she ended.

Special thanks to Patara Fine Thai Cuisine for shooting location. patarathailand.com, +66 (0) 2185 2960-1

เมื่ออมตา จิตตะเสนีย์ ก้าวเข้ามายังร้านอาหารภัทรา ย่านทองหล่อ ร้านก็ดูสว่างจากออร่าของเธอขึ้นทันตา ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างพิถีพิถัน เสื้อผ้าไทยหลวมๆ และกางเกงขายาวดูขัดกับรองเท้า Dr. Martens ทว่าลงตัว น้อยคนนักที่จะรู้จักเธอในนาม “อมตา” แต่ถ้าเรียกเธอว่า “แพรี่พาย” แล้วไม่ได้ยินเสียง “อ๋อ” คงแปลกน่าดู

บังเอิญที่ผ้าแขวนประดับร้านอาหารกับผ้าที่ใช้ตัดเสื้อของเธอคือผ้าไทยดั้งเดิมชนิดเดียวกัน ยิ่งสร้างความตื่นเต้นขึ้นไปอีก คุณอมตาเล่าถึงความเป็นมาของผ้า “ลายอย่าง” ด้วยความตื่นเต้นว่าเป็นผ้าสำหรับชนชั้นสูงในสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ตอนต้นเท่านั้น ในสมัยอยุธยาเทคโนโลยีในการพิมพ์ลายผ้ายังไม่พัฒนามากพอ ช่างหลวงจึงจำเป็นต้องส่งลายผ้าให้โรงงานพิมพ์ผ้าที่อินเดียผลิตให้เลยทีเดียว พอเราได้ฟังเรื่องที่เธอเล่า เห็นทีเธอคงไม่ใช่เน็ตไอดอลธรรมดาๆ แน่ๆ

ภายใต้รอยยิ้มหวานเป็นมิตร มีเรื่องราวชีวิตที่ไม่คาดคิดแฝงอยู่ อมตาเกิดและโตในกรุงเทพฯ เธอเข้าศึกษาการออกแบบศิลปะและละครใน Central Saint Martin’s กรุงลอนดอน จากนั้นเรียนจบปริญญาโท สาขาบริหารธุรกิจ เธอได้สร้างตัวตนในนาม “แพรี่พาย” บนโลกดิจิทัลออนไลน์ผ่านอินสตาแกรม เฟสบุ๊ค และโซเชียลมีเดียอีนๆ เธอเริ่มจากการสอนแต่งหน้าด้วยความหลงใหลในเครื่องสำอาง

เธอเล่าว่า การแต่งหน้าคือศิลปะรูปแบบหนึ่ง สีสันบนใบหน้าของนางแบบขณะเปลี่ยนท่วงท่าแสดงให้เห็นถึงศิลปะที่พัฒนาเป็นมุมมองที่แตกต่างออกไป เธอย้ำว่า คนเราจะทำอะไรเต็มที่เมื่อสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เรารัก และโลกออนไลน์ก็เป็นเหมือนสะพานที่เชื่อมระหว่างความคิดสร้างสรรค์ของเธอกับผู้ติดตามที่มีความหลงใหลในสิ่งเดียวกัน

ปัจจุบัน แพรี่พายมียอดผู้ติดตามกว่า 1.6 ล้านคน เธอได้รับการยอมรับในเอเชียว่าเป็นกูรูด้านความงามและแฟชั่น จนนำมาซึ่งความสำเร็จในงานแฟชั่นโชว์ระดับโลก ณ กรุงลอนดอน และปารีส

ตลอดห้าปีในฐานะแพรี่พาย เธอมีความสุขกับความท้าทายและความสำเร็จ แต่วงการออนไลน์อินฟลูเอ็นเซอร์และการรีวิวสินค้าออนไลน์ไม่ได้น่าตื่นเต้นสำหรับเธออีกต่อไป

เธอเล่าว่า พอเธอโพสต์คลิปวีดีโอล่าสุด ก็จะมีคนมาคอมเม้นต์ว่า “รอคลิปต่อไปอยู่นะคะ” แต่ใครจะรู้ว่า กว่าเธอจะสร้างสตอรี่บอร์ด ถ่ายทำ และตัดต่อ กระบวนการทั้งหมดนั่นใช้เวลาเป็นเดือน ขณะที่ความรู้สึกและอายุของคลิปวีดีโอมีความยาวแค่ไม่กี่วินาที จนเธอเกิดคำถามในใจว่า ผู้ที่ติดตามเธอเห็นคุณค่าของความคิดสร้างสรรค์จริงหรือเปล่า

นัยน์ตาสีเข้มของอมตาสะท้อนความเป็นตัวของตัวเองและความมุ่งมั่น แล้วเราก็ได้แปลกใจอีกครั้งเมื่อได้รู้ว่าไอดอลของแพรี่พายคือใคร

คุณอมตาได้รับแรงบันดาลใจจากคุณสำรวยที่บุรีรัมย์ คุณโก้ที่สุรินทร์ คุณก้องที่ The Cloud และคุณกบที่ Big Tree Foundation เธอบอกกับเราว่า แรงบันดาลใจของเธอมาจากคนธรรมดานี่แหละ บุคคลเหล่านี้คือผู้ที่สร้างคุณูปการให้แก่สังคมของเรา

หากคุณติดตามแพรี่พายผ่านไอจีและเฟสบุ๊ค จะสังเกตว่าเธอหันมาให้ความสนใจผ้าไทยโบราณ เปลี่ยนตัวเองให้เป็นแฟชั่นนิสต้าผ้าไทย เธอเล่าว่า เธอได้รับผ้าไหมจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น เธอตัดผ้าไหมสีชมพูเบอร์กันดีลายเรขาคณิตผืนหนึ่งเป็นเสื้อแขนยาวคอจีนไหล่ตั้งเล็กน้อย สวมคู่กับกางเกงยีนส์ ชุดของเธอสวยงามจนดีไซเนอร์ดิออร์ยกนิ้วให้ในงานแฟชั่นโชว์ที่ปารีส

กลับจากปารีส แพรี่พายได้ค้นพบความตื่นเต้นใหม่ในผ้าไทยโบราณ เธอเดินทางไปทั่วประเทศเพื่อเฟ้นหาลายผ้าที่เปี่ยมด้วยเอกลักษณ์จนเธอได้พบกับผู้คนมากมายที่อุทิศตนเพื่อสืบสานงานฝีมืออันงดงามของไทยไว้

อมตาได้ความรู้มากมายจากชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นการใช้สีย้อมผ้าจากดอกบัวและอีกหลายๆ ศาสตร์จากธรรมชาติ เธอพบโลกแห่งภูมิปัญญาและความพอเพียง โลกใบใหม่นี้เองที่สร้างให้งานศิลปะของเธอมีเอกลักษณ์ ผ้าไทยจึงไม่ใช่เรื่องน่าเบื่ออีกต่อไป อมตาสวมใส่เสื้อผ้าตัดจากผ้าทอผ้าไทย โดยมีภาพพื้นหลังเป็นถ้ำเพตราในจอร์แดน พระราชวังสีชมพูในอินเดีย หรือจะเป็นพิพิธภัณฑ์ลูฟว์ในปารีส

แพรี่พายแบ่งปันความแปลกใหม่สร้างจากความดั้งเดิมของไทย ผนวกผ้าไทยเข้ากับไลฟ์สไตล์สมัยใหม่ของแต่ละคน เปลี่ยนความคิดว่า ผ้าไทย “เชย” ให้เป็นความ “ชิค” แบบลงตัว